در زمان های دور یک روزنامه نگار از میکل آنژ پرسید: چگونه این شاهکار (مجسمه ی دیوید) را خلق کردی؟ میکل آنژ پاسخ داد، “آسان بود. من به معدن رفتم و یک قطعه سنگ مرمر بزرگ را دیدم و در در دل آن تخته سنگ بزرگ دیوید را دیدم. از ان به بعد تنها کاری که انجام دادم این بود که سنگ اضافی را جدا کنم و وقتی از شر این سنگ اضافی خلاص شدم، دیوید آنجا بود”.

داستان بالا استعاره از خرد کردن سنگ اضافی است. در مورد خلاص شدن از محدودیت هاست، از موانع، از شکست، چیزی که ما در کودکی نداشتیم. اما امروزه بیشتر مردم در فرهنگ ما با آن مواجه هستند. این مبحث ممکن است در مورد از بین بردن محدودیت‌های روابطمان باشد در حالی که در درون آنها رشد نمی‌کنیم. و یا در مورد از بین بردن کمال گرایی که ناتوان کننده است و اغلب به ما آسیب می رساند. این موضوع در مورد از بین بردن توانایی های ما برای موفقیت است، زیرا شاید ما از موفقیت می ترسیم. شاید ما در مورد برخی از چیزهایی که در زندگی خود داریم احساس گناه می کنیم و این به نوبه خود ما را محدود می کند. بیشتر در مورد خود کندوکاو کنید و به شناخت سنگ های زاید وجود خود بپردازید. موانعی که مانع رشد و نمو شما و نمایان شدن گوهر وجودتان میشوند. آنها را شناسایی کنید و از شر این سنگ های اضافی خلاص شوید.